Górskie goryle i ja - część 1

750 dolarów za 3 – godzinną wizytę w Volcanoes National Park i oglądanie największej atrakcji Rwandy – goryli górskich. Czy to dużo? Tak. Nie wiem w zasadzie. Mam nadzieję, że nie. Jestem mocno niewyspany. I te zakwasy po Karisimbi. Grzegorz podrzuca mnie do parku. Chłopaki zostają na misji. Przede mną najdroższe trzy godziny tego wyjazdu. Nie żałuję. Pewnie nigdy więcej tu nie przyjadę. Pewnie wkrótce górskie goryle będą tylko wspomnieniem. Zostaną wybite a może i zjedzone podczas kolejnych walk i wojen. Szkoda. Warto więc skorzystać z okazji i je zobaczyć. Nawet pomimo tej ceny.

Poznaję dwoje Polaków, z którymi będę oddelegowany do jednej z kilku gorylich grup/rodzin. Dostajemy „przydział” do grupy zwanej Kuryama. Liczy 10 goryli, w tym 2 samców zwanych Silverback. To przywódca i kandydat na przywódcę tej grupy. Wyglądają nieco inaczej od pozostałych. Mają srebrne owłosienie na grzbiecie. Demonstrują swoją siłę i władzę waląc pięściami w klatkę piersiową. Dzięki temu ich klatka nie jest owłosiona w porównani do reszty ciała. Widzimy to tylko raz. Ale z wrażenia można dostać zawału. Huk jest niesamowity.

Cieszę się, że zobaczyłem te włochate stwory. Fajnie zobaczyć jak się przytulają, ssą cyca i są razem. Nie żałuję pieniędzy. Może nigdy więcej nie będę miał takiej okazji. Pozostanie tylko zdjęcia, film, wspomnienie tego spojrzenia twarzą w twarz. Godzina z gorylami mija szybko. Wracamy. Dostajemy pamiątkowe dyplomy, a poznani Polacy dostają ode mnie nasze wyjazdowe pocztówki i wizytówki. Kupuję jeszcze na pamiątkę drewniane goryle i czekam na zamówiony motorek.

cdn.
_____
Pełna relacja z wyjazdu na mojej stronie: http://www.stronagerbera.pl

Zdjęcia (3)

Komentarze (1)